Further Information

Árið 1954 gaf ekkja Sveinbjörns Sveinbjörnssonar íslenska ríkinu öll handrit tónskáldsins með þá óska og í þeirri von að þau yrðu gefin út og gerð aðgengileg. Nú sjötíu árum síðar hefur þetta loksins orðið að veruleika, að minnsta kosti hvað píanóverkin varðar. Níu nótnabækur eru nú fáanlegar með öllum píanóverkunum, fyrir einleik, fjórhent og eitt verk fyrir tvö píanó.

Auk þess hafa einleiksverkin nú verið hljóðrituð, flest í fyrsta sinn, og koma nú út á tvöföldum geisladiski í flutningi Þórarins Stefánssonar.

Í aukaefni með diskinum er að finna söguleg hljóðrit úr safni Danska útvarpsins frá 1926 þar sem Sveinbjörn leikur sjálfur fáein verka sinna.

Sveinbjörn samdi vel á sjötta tug píanóverka, ef allt er talið, og er sennilega afkastamesta tónskáld okkar hvað varðar fjölda verka fyrir hljóðfærið. Fyrirvari er sá að ekki liggur fyrir talning á verkum annarra hvað þetta varðar.
Píanóverk Sveinbjörns eru flest smá í sniðum í anda rómantískra tónskálda þess tíma. Tónsmíðar hans eru „fágaðar og göfugar“ eins og Baldur Andrésson lýsir í grein sinni um tónskáldið í Árbók Landsbókasafns árið 1955. Tónlistin er „gentlemenlike“.
Mikilvægi þess að tónlist Sveinbjörns sé aðgengileg liggur fyrst og fremst í því að ekki hefur annað íslenskt tónskáld samið píanóverk í þeim anda sem Sveinbjörn gerir. Segja má að norræn beykiskógarómantík svífi yfir vötnunum í verkum hans.

Verkunum má skipta í umritanir á eigin sönglögum, smáverkum ætluðum nemendum, verkum sem byggja á þjóðlögum - skoskum og íslenskum auk annarra verka.
Segja má að tónlist Sveinbjörns megi lýsa með svipuðum hætti og manninum sjálfum - hæversk og yfirlætislaus, ljúf og hjartahrein. Bjartar dúr tóntegundir áberandi, afgerandi hraðatákn eins og presto eða adagio vart sýnileg, tæknilegum kröfum yfirleitt stillt í hóf. Verkin á engan hátt ágeng eða uppáþrengjandi. Þau eru ekki fyrirferðarmikil og ekki hugsuð fyrir stóra, íburðarmiklar tónleikahallir. Miklu frekar er tónlistin, ætluð smærri salarkynnum, eða til að njóta heimavið í hópi góðra vina og vandamanna yfir púrtvínsglasi. Nú eða bara píanóleikarann, einan með sjálfum sér.