Further Information

Góða nótt, völva Suðurnesja er vinnuheitið á heimildamynd í fullri lengd um alþýðukonuna Unu Guðmundsdóttur í Garði (1894-1978), er oft hefur verið nefnd völva Suðurnesja.
Leikstjóri er Guðmundur Magnússon. Framleiðandi er Steinbogi kvikmyndagerð.

Una í Sjólyst var þjóðþekkt kona á sinni tíð og margir muna eftir henni er láta sig andleg málefni varða. Hún var skyggn; sá og heyrði framliðna og huldufólk, fór sálförum og fékk vitranir um framtíðina. Fólk kom víða að og leitaði liðsinnis hennar í málum þar sem veraldlegri úrlausnir þóttu ekki duga.

Auk þess var hún mikilvirk og forkólfur í félagsstarfi í sinni heimabyggð; sá um starf ungtemplara í 30 ár, sat í stjórn Slysavarnarfélagsins og var bókavörður við bókasafn héraðsins um langt skeið, en bókasafnið var á háaloftinu heima hjá henni og börn því tíðir gestir.

Hún hafði einstakan hæfileika til að umgangast börn og náði góðum árangri í að kenna fötluðum börnum löngu áður en vitundarvakning varð um slíkt. Orðstír hennar lifir góðu lífi og er minningu hennar haldið á lofti í sveitarfélaginu þar sem hún bjó og starfaði alla sína ævidaga.

Ævi þessarar merku konu er um margt frásagnarverð. Ekki síst vegna hennar sjálfrar, lífshlaups hennar og lífsskynjunar sem var önnur en flestir eiga að venjast, en líka vegna þess að saga hennar gefur okkur innsýn í heimsmynd og hugðarefni fyrri tíðar, sem er svo nálægt okkur í tíma en var þó annar heimur.

Móðir Unu lést þegar Una var aðeins átta vikna og faðir hennar í sjóslysi fjórum árum síðar. Harðneskjuleg fyrstu kynni af jarðlífinu, en ekki svo óalgeng örlög fyrir hundrað árum og sjálf var Una afar sátt við hlutskipti sitt og Laugu fóstru sína.

Hugmyndin er sú að rekja ævi Unu í lauslegri tímaröð í máli, myndum og leiknum senum og leyfa henni lengstum að hafa orðið en þar verður stuðst við viðtalsbók sem skráð er af Gunnari M. Magnúss og nefnist Völva Suðurnesja.

Una giftist aldrei en ól upp stúlku, Stefaníu Guðríði Kristvinsdóttur (1926-1953), og hlúði Una að heilu byggðarlagi með barngæsku sinni og margþættu uppeldisstarfi.

Aðrar heimildir eru kvikmynduð viðtöl við fólk sem þekkti Unu og greinar úr blöðum og tímaritum. Einnig hljóðupptöku úr útvarpi frá árinu 1976 þar sem hún segir meðal annars frá kynnum sínum í æsku við huldubörn.

Leikstjóri hefur yfir að ráða talsverðu af áhugaverðu kvikmynduðu efni úr Garði frá gamalli tíð, allt frá árinu 1950, sem mun án efa setja svip sinn á heildarmyndina.