Further Information

Vídeóspólan á Facebook.

Ég hef lengi verið heillaður af tengslum menningar og tækni - það hvernig tækni mótar og breytir menningu okkar.

Þegar myndbandstæknin hóf innreið sína á Íslandi var samfélagið allt annað en það er í dag. Það átta sig ekki allir á hve miklar deilur fylgdu tækninni. Fyrstu árin var mikið tekist á um meinta sjóræningjastarfsemi af ýmsu tagi. Þá hafði fólk miklar áhyggjur ofbeldi í kvikmyndum og voru jafnvel kvikmyndir sem í dag teljast klassískar settar á bannlista og gerðar upptækar. Síðan fylgdi klámið auðvitað með.

En myndbandstæknin varð hversdagsleg. Það að taka sér spólu var hefð, athöfn, sem ótalmargir tengja sig við. Myndbandaleigur voru hluti af dægurmenningunni en eru núna komnar á jaðarinn.

Hægt og rólega gátu menn líka byggt upp eigið kvikmyndasafn. Það var hægt með því að kaupa kvikmyndir á spólum eða með því að taka upp myndir úr sjónvarpinu. Í dag virðast þessi söfn vera orðin verðlaus og gagnslaus, einfaldlega ruslahaugamatur.

Ég er ekki kvikmyndagerðarmaður - ég er þjóðfræðingur með smávægilega menntun í, og mikinn áhuga á, kvikmyndagerð. Myndin mun byggjast að mestu á viðtölum. Ég ætla líka að nota ljósmyndir til að lífga upp á myndina. Mér þætti því vænt um að fá ekki aðeins framlög í formi peninga heldur líka t.d. ljósmynda. Síðan myndi ég líka vilja heyra í fólki sem hefur sögur að segja.